از نگاه امام رضا(ع) وقف عاملی برای هدر ندادن اموال است و وقف کردن اموال یک نوع اداره و مدیریت معنوی آنها است که واقفان را تا ابد از خیر و سعادت بهره‌مند می‌کند.
به گزارش رسامدیا، امام علی بن موسی‌الرضا(ع)، هشتمین امام شیعیان است. نام مبارک ایشان علی و کنیه آن حضرت ابوالحسن و مشهورترین لقب ایشان «رضا» به معنای «خشنودی» است. امام محمد تقی (ع) امام نهم و فرزند ایشان سبب نامیده شدن آن حضرت به این لقب را اینگونه نقل می‌فرمایند: «خداوند او را رضا لقب نهاد زیرا خداوند در آسمان و رسول خدا و ائمه اطهار در زمین از او خشنود بوده‌اند و ایشان را برای امامت پسندیده‌اند و همینطور (به خاطر خلق و خوی نیکوی امام) هم دوستان و نزدیکان و هم دشمنان از ایشان راضی و خشنود بود‌ند.»
امام علی بن موسی‌الرضا (علیه السلام) در سن 35 سالگی عهده‌دار مسئولیت امامت و رهبری شیعیان گردیدند و حیات ایشان مقارن بود با خلافت خلفای عباسی که سختی‌ها و رنج بسیاری را بر امام رواداشتند و سر انجام مأمون عباسی ایشان را در سن 55 سالگی به شهادت رساند.
با فراررسیدن سالروز شهادت امام رضا(ع) و نامگذاری این ایام با عنوان دهه وقف، نکاتی ارزشمند از این امام همام را آماده کرده‌ایم که در ادامه می‌خوانید:
امام رضا(ع) همواره تأکید کرده‌اند که از سه چیز بر حذر باشید که اولین مورد آن خودداری از بگو مگو کردن است. دیگر اینکه شایسته است زنان و مردان مسلمان از جدل بر حذر باشند و بحث‌هایی که نتیجه ندارد را ادامه ندهند. در هر موضوعی یک مخالف و یک موافق وجود دارد، شایسته نیست در شرایطی که می‌دانیم از یک بحث بیهوده نتیجه‌ای حاصل نمی‌شود، به بحث و جدل با سایرین بپردازیم.
توصیه اخلاقی دیگر امام رضا(ع) هدر ندادن اموال است. بنابه فرمایش امام رضا(ع)، وقف کردن اموال مدیریتی معنوی است که افراد را الی الابد از خیر و سعادت بهره‌مند می‌کند.
عاقبت همه انسان‌ها مرگ است و در این بین باید راهی برای ماندگار شدن پیدا کرد، وقف کردن اموال وسیله‌ای برای ماندگار شدن و پر کردن قلک قیامتمان است.
همچنین طبق سفارش امام رضا(ع)، دادن قرض‌الحسنه به سایرین یک ارزش بزرگ محسوب می‌شود. شایسته است مسلمانان خود را از شر ربا محفوظ نگه دارند تا زندگی دنیوی و اخروی آنان سعادتمندانه شود.
توصیه دیگر امام رضا(ع)، خودداری از درخواست‌های مکرر از دیگران است. اگر می‌خواهید هرچه می‌پسندید را خداوند به شما بدهد، چشمتان را از آنچه در دست دیگران است، ببندید. خداوند نمی‌پسندد که شما به کسی غیر از او متوسل شوید.
